//...NÂN...//

                                      

                             bakmak gerekti bir anda yeniden.......
       
elimden ekmeğimi fırlatıp, yüzümden akan kirleri yıkıyıverdim aniden
             
               oysa nasıl da sen kokardı çimenden yeşil gözlerim; aslında hep yeşil olsun istemiştim...
              ve nan gibiydin, seni görmemek elde miydi sanırsın
             
âmâ olsaydım nasıl yeşerirdi menekşelerim...nasıl yağardı ekmekten kuru yağmurlarım;
gözyaşlarım...
        ve ben asla nankör olamazdım işte bu yüzden...
                                                 sonra
      bırakmak gerekti bir anda yeniden....
                      bildiğim tüm şiirleri unutmak, Orhan Veli'leri; Ahmet Arif'leri ...
ve en kötüsü de Tahir ile Zühre'yi...
                                               sonra
     başlamak gerekti bir anda yeniden....
                     hiç bilmediğim bi dağda, tüfeğime sevda yangını takıp tek elde; tek yürekte saydırmak tüm mermileri...
                  tüm yangınlardan nasıl da yara almadan kurtulabilmiştim oysa
şimdi ise Şems'in tüm yangınına inat yalnız sende üşüyorum...
                                            sonra
     bitirmek gerekti bir anda yeniden...
                        Turnalara takıp kanatlarımı daha bir hızlı yüreklendim dallarına umut yapraklarımın...
                 bir masal anlattım sonra
al yazmamdan kalan kanlarla kar yağdırdım
                    ve ellerime düşürdüm puslu gözlerini...
                                            sonra
         gitmek gerekti bir anda yeniden...


*ve tam da şimdi, şu anda, bu şehirden....heybemi sırtıma vurup, gözlerini ellerime koyup, ekmeğimi soframdan atıp
gitmek gerekti bu şehirden...

HANİFE ŞİŞEN...